สิ่งที่หนัง, ละคร หลอกคุณ

สิ่งที่หนัง, ละคร หลอกคุณ

ใครเป็นแฟนหนัง, ละครบู๊แอ็คชั่นอย่างเหนี่ยวแน่นยิ่งมีดารานำที่เราชื่นชอบ ยิ่งต้องติดตามดูไม่ให้คลาดแม้สักตอนเดียว ด้วยเหตุที่เราติดตามดูด้วยความพอใจในตัวดาราเป็นหลัก เราอาจไม่ทันฉุกคิดว่าเหตุการณ์ในหนังหรือละครนั้น มีหลายกรณีที่มันไม่อาจทำได้หรือเกิดขึ้นได้ในชีวิตจริง ขอยกตัวอย่างให้ลองพิจารณาดู

1.      เสือเมฆค่อยๆย่องไปตามแนวต้นไม้ สายตาสอดส่ายไปมาอย่างระแวดระวัง “ไอ้หาญมันอยู่ไหนนะ” เสือเมฆคิด “หยุดตรงนั้นแหละ!” เสียงไอ้หาญดังขึ้นด้านหลัง เสือเมฆชะงัก มันค่อยๆเอี้ยวตัวมองย้อนไป ไอ้หารถือปืนลูกซอง เล็งตรงมาระยะห่าง 7 – 10 เมตร “ทิ้งปืน! แล้วค่อยๆหันมา... อย่าตุกติก” หาญสั่งเสียงดัง เสือเมฆกระชับปืนในมือแน่น หมุนตัวกลับอย่างรวดเร็ว ลั่นกระสุนไปสองนัด ปัง! ปัง! ไอ้หาญค่อยๆทรุดลง... ความจริง ถูกจี้ดวยปืนลูกซองในระยะ 5 เมตรขึ้นไปเป็นเรื่องที่อันตรายที่สุด ต่อให้ถือปืนในมือประจันหน้ากันก็ยกขึ้นยิงไม่ทันแน่นอน อย่าว่าแต่ต้องหมุนตัวกลับไปยิง ซึ่งต้องใช้เวลามากขึ้นอีก อย่าพยายามวัดดวงกับปืนลูกซองในระยะห่างเกินกว่ามือเอื้อมถึงเป็นอันขาด

2.      ซาร่ายืนเผชิญหน้ากับจอร์จในระยะใกล้ ในมือจอร์จมีปืนออโตเมติก .45 ขึ้นมาพร้อมเล็งตรงมาที่หล่อน จอร์จจ้องตาซาร่าอย่างชิงชัง ซาร่ายิ้มอย่างท้าทาย “ปืนแกไม่มีประโยชน์หรอก” ทันใดนั้นซาร่าใช้มือปัดปืนของจอร์จให้พ้นไป แล้วยกเท้าเตะระหว่างขาอย่างแม่นยำ จอร์จทรุดลงนอนด้วยอาการจุกเสียด ซาร่าวิ่งพ้นสายตาไป เขายังนอนดิ้นอยู่กับพื้น ความจริง เมื่อถูกปืนจอร์จจี้ในระยะใกล้ การปัดป้องปืนที่ขึ้นนกพร้อมอย่างกระทันหันเป็นเรื่องยากและมีความเสี่ยง ยิ่งการเตะระหว่างขาหวังจะสร้างอาการจุกเสียดจนหมดแรงจนไม่อาจเหนี่ยวไกปืน เรื่องนี้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าไม่จริง การเตะระหว่างขาไม่สร้างผลกระทบต่อกล้ามเนื้อที่ใช้เหนี่ยวไกปืน ใครดูหนังแล้วทำตามมีโอกาสตายมากกว่ารอด

3.      ทอมกับเจอรี่ ต่างสาดกระสุนเข้าใส่กันอย่างดุเดือด ปัง! ปัง! ปัง! กิ่งไม้รอบตัวทอมกระจุยกระจายด้วยแรงกระสุน เขายกปืนขึ้นยิงสวนไป ปัง! ปัง! แชะ... กระสุนหมด เจอรี่ยิ้ม เล็งปืนมาที่ทอม เดินเข้าใกล้อย่างย่ามใจ “ลาก่อน ทอม” แต่มัน...ช้าไป มีดจากมือทอมพุ่งเข้าปักกลางอก เจอรี่ชะงักค้างพยายามเหนี่ยวไกแต่ไม่มีแรงร่างทรุดลงกับพื้น... ความจริง การขว้างมีดให้ได้แรงและแม่นยำ ต้องมีการเตรียมตัว จัดท่าทางและกะระยะอย่างพิถีพิถัน โอกาสยากมากที่จะชิงจังหวะขว้างมีดเข้าเป้าก่อนปืน อีกทั้งการที่ใครสักคนถูกมีดขว้างปักร่างแล้วชะงักงัน ไม่มีแรงแม้จะเหนี่ยวไกปืน เป็นจินตนาการของคนเขียนบทและผู้กำกับ เพราะมีดไม่เหมือนกระสุนปืนที่มีความเร็วสูงกว่ากันมาก เมื่อกระสุนกระทบร่างกระสุนปืนจะถ่ายเทพลังงานที่แฝงมาทั้งหมดให้กับอวัยวะภายใน ทำให้ผู้ถูกกระสุนมีอาการชะงักงันหรือหมดสติชั่วคราว แต่อาการอย่างนี้จะไม่เกิดจากมีด ฉะนั้นใครที่เรียนการขว้างมีดแล้วใช้มีดขว้างในสถานการณ์คับขันเพื่อหวังหยุดยั้งคู่ต่อสู้ อาจต้องเสียชีวิตก่อนที่คู่ต่อสู้จะรู้ตัวว่าถูกมีดด้วยซ้ำ

ยกตัวอย่างมาบางกรณี เพื่อให้พวกเราฉุกคิดว่าหนังละครสร้างมาเพื่อให้เราดูสนุก บางครั้งมีฉากที่หลอกตาหรือเหนือจริง เราต้องรู้เท่าทัน

“หลีกเลี่ยงได้คือชนะ เข้าปะทะมีแต่แพ้”

                                                                                                            เรียบเรียงโดย Snap shot